Grüss Gott!

Goedemorgen, beste mensen, de regen tikt hier gestaag op het dak, dus dat is een mooi moment om weer eens wat bij te schrijven, onder het genot van een bakkie koffie. En zeker nu Wifi ons goed gezind is, ga ik weer een poging wagen. Het probleem met de vorige keer was, dat deze site telkens een back up maakt van het geschrevene. Door de slechte ontvangst gaf hij telkens aan dat de back-up niet gemaakt kon worden, maar even later was het toch weer gelukt. En zo ging dat maar door. Toen ik met het hele verhaal klaar was, gaf hij na een tijdje aan dat alles geback-upt was, dus dacht ik: verzenden die handel. Nou dat ging dus niet; er kwam maar een derde van het hele verhaal door. Vandaar. Hopelijk gaat het nu beter.

Ik schrijf nu vanuit Tirol, (Zell am Ziller) een heel mooi dal, maar vandaag is daar niet veel van te zien: het is één grote dikke wolkenpartij. Toch wil ik nog even met jullie terug naar dat mooie plaatsje Bled in Slovenië.

Ik zei, dat de camping daar de moeite waard is. Klopt, maar ik moet toch even een waarschuwing uit laten gaan, zodat ik later geen geduvel krijg met mensen die er op mijn aanraden naar toe gaan en dan zeggen: had je dat niet even kunnen zeggen! Het gaat om het volgende: in het meer ligt dat mooie eilandje, daar staat dat Mariakerkje en in de toren van dat kerkje hangt een klok; en aan de klepel van die klok hangt een touw! En daar wil ik het graag heel even over hebben, over dat touw. Elke toerist die met de gondel naar dat eilandje is gevaren mag de 90 treden naar boven beklimmen en dan 3 maal; let wel: 3 maal(!) de klok luiden om op die manier eeuwige trouw te verkrijgen. Een heel mooie en edele gedachte, zondermeer! Maar nou zit ik met twee probleempjes: allereerst hebben veel toeristen moeite om tot 3 te tellen! Ten tweede zit Jan en Alleman aan dat touw te sjorren of het een leuk speeltje is! Het gaat maar tekeer; en dat van 's morgens half 9 tot 's avonds 8 uur!! Ja, dat is dus bijna 12 uur lang klokgelui!! Zo goed als nonstop! En was het nou een fraai, eerbiedig geklíngel? Nee, het is geklúngel! Er zit totaal geen ritme in, iedereen doet maar wat. Er is geen touw aan vast te knopen, tenminste, hadden ze dat maar nooit gedaan. O, begrijp me goed: ik kan een waardig geBeijer in de Bergen heel goed waarderen hoor, zoals mij achternaam al duidelijk aangeeft, maar dit! Ik vind dat de Slovenen hier een verbeterpunt hebben. Ik heb dit bij het plaatselijke Toeristen Bureau neergelegd, maar die keken me aan van: waar heb je het over? Waar maak je je druk om? Ze hadden de klok wel horen luiden, maar wis.............precies! Ik heb ze een voorstel gedaan: zet bij dat touw een mannetje (of vrouwtje) neer, liefst in uniform en met pet op. Graag iemand met gezag! Natuurlijk ontvangt deze persoon de toerist uiterst vriendelijk en zegt dan: u wilt luiden? Prima, gaat uw gang. 1.....2.....3......Klaar! Mooi! Hier dat touw! Wegwezen! Volgende!  Kijk, dat schiet lekker op, zo kan die gondel weer gauw terug naar wal en kan de volgende groep weer komen en is er even rust voor de campinggasten. Het lijkt mij een welluidend plan; nou nog kijken of ik medestanders krijg. U bent gewaarschuwd! Goed, dat was Slovenië. Prachtig land!

En zo zit ik nu dus in Oostenrijk. Eerst naar een camping in Kötschbach, en vandaar uit naar het Zillertal. Om een rit van honderden kilometers omrijden te voorkomen wilde ik een doorsteek maken naar Oberdrauburg, via een, niet al te zwaar, pasweggetje van 14 km., waar op sommige kaarten stond dat dit aangeraden werd voor chauffeurs met ervaring met het rijden van caravans. Ik durf, in alle bescheidenheid, mij, tot deze categorie te rekenen. Maar ik wilde zekerheid hebben en heb toen de pasweg eerst met alleen de auto gereden (het was maar 14 km) en de 12 haarspeldbochten goed bekeken. Eenmaal beneden zag ik geen problemen in deze rit en ben toen weer teruggereden om de volgende dag dit met caravan te doen. Het probleem bij mijn caravan is nl. dat ik veel "caravan" áchter de as heb. Hij steekt nogal over dus. De achterkant kan dus de weg raken! Dit heb ik een keer gemerkt bij het inrijden van een camping. De auto en caravan maken dan een soort knik als je naar beneden rijdt en meteen weer naar boven gaat. De eerste keer schrok ik me natuurlijk het apezuur, het geluid van metaal over asfalt gaat door merg en been! Eenmaal op de camping liep ik met een vuilniszak terug naar de weg, in de veronderstelling daar een compleet bouwpakket aan te treffen van de achterzijde van een caravan! Je verwacht daar je hele lichtbak op straat te zien liggen. Maar los van een paar witte strepen op het wegdek, verder niets te zien! Terug naar de caravan....dan moet de boel daar eronder bungelen.........ik languit op de grond en tot mijn stomme verbazing: geen krasje, helemaal niets! Ik begreep er niets van; het geluid was hemeltergend! Nu blijkt dat de uitdraaisteunen, die twee pootjes aan de achterkant, nét de boel opvangen, het gaat om centimeters, maar die pootjes zorgen er net voor dat het chassis de grond niet raakt. Zo komt alles dus toch weer op z'n pootjes terecht. Opluchting alom! Maar ik moet zeer attent blijven en goed kijken hoe het wegdek verloopt. Bij twijfel zet ik eerst de auto met caravan voor de ingang stil en loop eerst het terrein op om te kijken hoe de situatie is.

Maar al bestudeer je de kaart nog zo goed van tevoren, wat ik ook altijd doe, soms heb je niet alles in de hand. Het zou nóg spannender worden op wegnr. 108 richting Zillertal! Deze weg loopt door een smal, maar mooi dal en je rijdt wat hoger tegen de bergwand, zodat je vaak fraaie uitzichten op het dal hebt. Op een gegeven moment zag ik allemaal borden met aanduidingen van wegwerkzaamheden, wegversmallingen enz. En ja hoor: opeens een groot hek midden op de weg met een bord "Umleitung". Umleitung? waarheen dan? Toch niet dat dal in? Jazeker, het dal in! Ik liet even wat auto's passeren en ik ging ook maar van de weg af, een smaller weggetje op naar beneden. Ik dacht, ik zie wel wat het wordt. Goed, iedereen dus het dal in, en even later weer naar boven met een bord, dat aangaf dat deze weg een hellingspercentage van 12 % had! Nou is dat op zich wel te doen, maar ik ben er met zo'n combinatie van 12 meter, niet gek op. Tot overmaat van ramp had de één of andere grandioos op die weg naar boven, een stoplicht gezet, want, hoe verzin je het, ook dáár waren ze aan de weg aan het werk! Nu stond ik dus stil voor dat stoplicht op een weg van 12 % helling! Krijg ik de boel naar boven? Groen licht. Het busje voor me kwam schokkend op gang. Ik geef wat meer gas, maar helaas, de moter slaat af. Ja, er moet toch even bijna 3500 kg. vanuit stilstand aan het rollen gebracht worden. Nog een poging......helaas, de moter slaat weer af. Wat nu! De auto's achter me begrepen dat dit even kon gaan duren en passeerden me met gepaste eerbied. Nu had ik nog 3 trucjes als mogelijkheid: 1: Je laat de combinatie iets naar achteren rijden, waarbij je het stuur iets draait. Hierdoor gaat de caravan scharen en komt in een hoek van bijna 90 graden ten opzichte van de auto te staan. Als je nu optrekt, hoef je niet in één keer het hele gewicht van de caravan mee te trekken. Ik heb voor deze optie niet gekozen; de weg was smal en ik zat dicht bij de rotswand. Optie 2: Mijn auto heeft 12 versnellingen en ik zou dus in z'n lage gearing naar boven kunnen komen. Je kruipt dan tergend langzaam die berg op. Alleen gaat dat lang duren, want als je naar "2 laag" doorschakelt heb je kans dat de zaak weer even tot stilstand komt en ben je weer terug bij af. En ik dacht, ik moet dadelijk niet al die tegenliggers, die straks groen licht krijgen tegenkomen! Optie 3 dan maar: met veel overgas en flink slippende koppeling de boel in beweging zien te krijgen. ik ben daar eigenlijk geen voorstander van, want het is een aanslag op je koppelingsplaten, maar ja, je moet wat! Daar gaan we dan: vol gas, koppeling langzaam op........en ja......de boel kruipt naar boven! En nou gas erop houden, niet meer afremmen! Door! O jee, een haarspeldbocht naar rechts, gas houden, er komt tóch niks aan; gelukt. Door! Langs wegwerkers die met ontzag mij aanzien, zelfs de graafmachine stopt heel even . Nog een haarspeld, nu naar links. Buitenbocht pakken, gas niet loslaten en met brullende moter, als een vliegtuig die aan't proefdraaien is, door. Daar staan de auto's voor het andere stoplicht, voor naar beneden te wachten. Hopelijk blijft hij nog even op rood staan. Ik passeer ze, enkelen knikken, 1 slaat een kruisteken, een ander doet zijn portier open en buigt zelfs! Even later zag ik dat-ie z'n asbakje aan het legen was. Na nog een haarspeldbocht ben ik boven en kom weer op de weg waar ik vanaf kwam. En nu sta ik opeens voor een tolhuisje! Of ik even €10 wil betalen voor een tunneltje van 5 km!! De Karawankentunnel van 8 km. kost maar €6! En dat, na zó'n rit. Ik wilde bijna in dat hokje brullen: hier is je tientje, en als volgend jaar die weg niet op orde is, dan zul je wat beleven!  Ik heb me ingehouden! Ik reed verder; er kwam wat rook uit de uitlaat......o jee, hopelijk moet de motor alleen maar even wat uitblazen.... gelukkig: het was witte rook. Tijd voor een Pause. Even verderop was een mooi plekje. Habemus Pausam! Wat een rit! Ik moet zeggen, dat ik wel dankbaar ben dat dit uiteindelijk allemaal goed is afgelopen!

En zo sta je dan even later op een mooie camping in het Zillertal.

Dan is Oostenrijk toch óók weer mooi, hè! Ik had de volgende dag prachtig weer en ben met de (gratis!) bus naar de Gerlossteinbahn (gondel) gegaan die naar 1600 mtr. hoogte gaat. Vandaar uit heb ik nog een 200 mtr. geklommen en dan heb je schitterende uitzichten! In de verte, bergen met besneeuwde toppen. Schitterend!

Ik zat op een bankje, boven op zo'n alpenwei naast een Oostenrijks echtpaar. We babbelden wat zo heen en weer en ik liep nog een stukje met ze op. Even later scheidden onze wegen. Aardige lui! Typische Oostenrijkse namen: hij heette: Hiti, zij: Jodela.

Ja, mensen, je maakt wat mee zo, hè. Ik denk dat ik nog even een weekje in Tirol blijf, het is mooi hier en daarna zien we wel weer verder. Ben vorige week wel opgepakt voor het nog steeds lopen in korte broek! Men vond het esthetisch niet meer verantwoord en men stond niet langer meer in voor mijn gezondheid. Ze hadden wel gelijk, hoor. De herfst zet hier ook steeds meer door.

Ik ga kijken of dit bericht goed door wil komen. Voor nu, allemaal een heel goed weekend, alle goeds en hartelijke groet,

Peter.